23 lutego obchodzony jest Światowy Dzień walki z depresją. Według WHO obecnie cierpi na nią ponad 350 milionów osób. Jest przyczyną aż 800 tysięcy samobójstw rocznie. Szacuje się, że w Polsce na depresję cierpi ponad 1,5 mln ludzi ale tylko 1/3 z tych osób korzysta z profesjonalnego leczenia. Niestety w Polsce nadal panuje przekonanie, iż korzystanie z pomocy psychiatrycznej oraz psychologicznej jest powodem do wstydu.

Nieleczona depresja może prowadzić do samobójstwa. Jest chorobą całego organizmu lecz jak inne choroby przewlekłe może być zdiagnozowana oraz skutecznie leczona, zarówno farmakologicznie jak i terapeutycznie.

Zgodnie z klasyfikacją chorób ICD-10, ze względu na nasilenie objawów, można wyróżnić 3 rodzaje depresji: łagodną, umiarkowaną i ciężką.

Podstawowe objawy kliniczne pierwszego epizodu depresji to:

• obniżony nastrój
• utrata zainteresowania działaniami oraz zdolność do przeżywania przyjemności
• osłabienie energii
• osłabienie koncentracji i uwagi
• niska samoocena i mała wiara w siebie
• poczucie winy
• pesymistyczne myśli, negatywne widzenie przyszłości
• myśli i czyny samobójcze
• zaburzenia snu
• zmniejszony apetyt

Depresja depresji nie równa…

Może być endogenna czyli wewnątrzpochodna na skutek nieprawidłowej działalności układu nerwowego i hormonalnego oraz reaktywna czyli zewnątrzpochodna powstała na skutek trudnego dla nas doświadczenia.

Nasz organizm przestaje działać prawidłowo, następuje zaburzenie działania neuroprzekaźników takich jak: serotonina, dopamina, noradrenalina odpowiedzialnych m.in. za nastrój.

Powiedzenie komuś w depresji „weź się w garść”, „przecież nie masz na co narzekać”, „inni mają gorzej”, „zacznij działać” to jak powiedzenie osobie leżącej w łóżku z wysoką gorączką: „wstań z łóżka i zacznij tu skakać, przecież nie masz powodów, żeby chorować!”

DEPRESJA jest wynikiem nieprawidłowego funkcjonowania organizmu, który wymaga wyregulowania za pomocą leków i terapii, zazwyczaj jednocześnie. Nie przejdzie od klepania w ramię i słów otuchy „Nie martw się, będzie dobrze”…

Warto skorzystać z pomocy psychologicznej i psychiatrycznej. Taka pomoc może skutecznie doprowadzić do obniżenia objawów, polepszenia funkcjonowania w życiu codziennych oraz do całkowitego wyleczenia.